Please support me!

หากชอบใจบทความของผม โปรดสนับสนุนค่ากาแฟเล็กๆน้อยๆเพื่อเป็นกำลังใจนะครับ

110

ไดอารี่ที่รัก...

ปีนี้อายุครบ 22 ปีแล้ว

ถ้าจะตายในวันพรุ่งนี้
จะว่าคุ้มก็คุ้ม
ว่าไม่คุ้มก็ไม่คุ้ม
ฉะนั้นไม่มีอะไรต้องคิดมาก
เดินหน้าทำสิ่งที่ฝันต่อไปดีกว่า

ปีนี้คงถือเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตที่สำคัญ
กับการตามหาจุดหมายชีวิตที่แท้จริง

การอยู่อย่างสุขสบาย
มีการงานที่ดี
มีตำแหน่งและฐานะ
อาจเป็นสิ่งที่ใครหลายคนต้องการ
บางคนยึดถือเป็นความฝัน
นั่นก็ไม่ผิด
แม้แต่ความฝันนั้นเกิดขึ้นเพียงเพราะความกลัว
กลัวที่จะไม่อยู่อย่างสบาย
กลัวที่จะไม่มีฐานะที่ดี
กลัวที่จะไม่มีเงินใช้เพื่อเสพความสุข

แต่จงอย่าเอาความคิดเหล่านี้
มายัดเยียดให้กับอีกหลายคนที่ไม่ได้คิดเช่นเดียวกัน
ผมอาจจะกลัวไม่มีเงินใช้และกลัวที่จะไม่รู้ว่ามื้อต่อไปจะมีกินหรือเปล่า?
แต่สิ่งเหล่านั้นกลับเทียบไม่ได้เลย
กับความกลัวที่ไม่ได้ทำตามสิ่งที่ฝันไว้

ผมทนอยู่ในที่แคบๆได้
ทนใช้ของถูกๆได้
ทนมีชีวิตแบบติดตินได้
แต่ทนไม่ได้
ที่จะไม่ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้

"อย่าหยุดและจงกัดไม่ปล่อย"

...

ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพร
และเช่นเคย
ขอให้ทุกคนได้รับสิ่งนั้นกลับคืนยิ่งกว่าที่ได้ให้กับผมไว้

ด้วยจิตคารวะ.

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

[MUS001] Kazoo...เครื่องดนตรีที่ใครๆก็เล่นได้!

[OTH004] มาเล่นแฟลกฟุตบอลกันเถอะ!

[INV033] รีวิว 6 เดือน กับการเป็น FA ที่ Finnomena

[IT006] How to convert UTF-8 to ANSI ? (Thai fonts)

[INV023] วิธีใช้ไฟล์ excel ประเมินมูลค่าหุ้นคร่าวๆจากงบการเงิน