148
ไดอารีที่รัก... ปีนี้เป็นปีแรกในรอบหลายๆปีที่ผมไม่ได้กินเจในช่วงเทศกาลครับ เหตุผลสั้นๆง่ายๅก็คือ ผมขี้เกียจ ครับ ส่วนถ้าย้อนไปถามถึงเหตุผลว่าทำไมต้องกินเจในช่วงเทศกาลกินเจ ผมก็ตอบสั้นๆแค่ว่า มันน่าสนใจที่จะลองอะไรสักช่วงในรอบปีเท่านั้นเอง ... เหตุผลนั้นก็คล้ายๆกับสิ่งที่ผมเคยตอบคำถามพวก... ทำไมผมเริ่มเล่นเบส? ทำไมผมต้องงดเหล้าทุกเข้าพรรษา? ทำไมผมยังต้องยกมือไหว้ศาลทั้งที่ไม่อินกับเรื่องสิ่งลี้ลับ? ทำไมผมถึงชอบฟัง jazz มากที่สุด ทั้งที่ไม่มีศิลปินในดวงใจเท่ากับแนว rock? ... เวลาเราดีเบทเรื่องของคนอื่น เรามักจะเตรียมชุดตรรกะของเรามาอย่างดี แต่พอเป็นเรื่องตัวเอง...ก็ช่างแม่งไปบ้างเถอะว่ะ สุดท้ายผมก็คิดได้ว่า "เฮ้...เราดัดจริตเพื่อนิยามในสิ่งที่เราอยากทำอยู่เรื่อยๆอยู่ดีนี่หว่า" หลายคนมีเหตุผลที่ตัวเองเชื่อ เพื่อสนับสนุนความคิดของตนเอง ผมก็เป็นเช่นนั้นครับ แต่ถ้าเมื่อไหร่เราพยายามจะยัดเยียดเหตุผลที่เราเชื่อให้คนอื่น ความยุ่งยากทางความรู้สึกจะเริ่มตามมาทันที ซึ่งหลายครั้ง...ก็เป็นผมเองที่ชอบความยุ่งยากเหล่านั้น แต่พอแก่ตัวขึ้น ชีวิตผมเริ่มจะไม่ชอบความยุ่งยากเหล่านั้นเท่าไหร่