155
ไดอารีที่รัก.... สวัสดีปี 2566 ที่กำลังจะผ่านไป อีกหนึ่งปี ที่ได้เรียนรู้บทเรียนชีวิตหลายอย่าง เรารู้สึกโชคดี ที่วันสิ้นปียังมีชีวิตที่โอเคอยู่ มันไม่ได้ดีอะไรมาก แต่มันก็ไม่ได้แย่อะไร ทุกทางแยกของชีวิตจริง มันไม่ได้มีป้ายบอกทางให้เรารู้แน่ชัดหรอกว่า เลี้ยวซ้ายเจออะไร เลี้ยวขวาเจออะไร และเวลาคือสิ่งที่ผลักดันให้เราต้องเลือกโดยไม่มีใครขัดขืนได้ โชคดีของปีนี้ อาจไม่ได้มาในรูปแบบของการได้มา แต่โชคดีมาในรูปแบบของการไม่เสียไป นั่นก็นับว่าโชคดีแล้ว ... เวลาเราลืมอะไร แล้วมีคนช่วยเตือน นั่นก็นับว่าโชคดี เวลาเราไปไหน แล้วไม่เกิดอุบัติเหตุ ไม่เจ็บป่วย นั่นก็นับว่าโชคดี เวลาเราไม่มีเงิน แต่ยังมีครอบครัว มิตรสหาย หยิบยื่นน้ำใจและความห่วงใย นั่นก็นับว่าโชคดี ... ไม่มีใครรู้หรอกว่าทางเลือกไหนเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิดจนกว่าเวลาจะเป็นผู้เฉลย สิ่งที่ทำได้คือการวางแผน เตรียมตัวให้พร้อม กับทุกโอกาสที่จะเข้ามา ทุกทางเลือกคือการ trade-off เรายอมแลกบางอย่างออกไป เพื่อให้ได้บางอย่างกลับมา สำหรับเราแล้ว สุขภาพกายและใจ คือสิ่งที่พังแล้วพังเลย เวลา คือสิ่งที่ผ่านไปแล้วเอาคืนมาไม่ได้ เราเลยยอมแลกเอาเงินออกไ