155
ไดอารีที่รัก....
สวัสดีปี 2566 ที่กำลังจะผ่านไป
อีกหนึ่งปี ที่ได้เรียนรู้บทเรียนชีวิตหลายอย่าง
เรารู้สึกโชคดี ที่วันสิ้นปียังมีชีวิตที่โอเคอยู่
มันไม่ได้ดีอะไรมาก แต่มันก็ไม่ได้แย่อะไร
ทุกทางแยกของชีวิตจริง มันไม่ได้มีป้ายบอกทางให้เรารู้แน่ชัดหรอกว่า เลี้ยวซ้ายเจออะไร เลี้ยวขวาเจออะไร
และเวลาคือสิ่งที่ผลักดันให้เราต้องเลือกโดยไม่มีใครขัดขืนได้
โชคดีของปีนี้ อาจไม่ได้มาในรูปแบบของการได้มา
แต่โชคดีมาในรูปแบบของการไม่เสียไป นั่นก็นับว่าโชคดีแล้ว
...
เวลาเราลืมอะไร แล้วมีคนช่วยเตือน นั่นก็นับว่าโชคดี
เวลาเราไปไหน แล้วไม่เกิดอุบัติเหตุ ไม่เจ็บป่วย นั่นก็นับว่าโชคดี
เวลาเราไม่มีเงิน แต่ยังมีครอบครัว มิตรสหาย หยิบยื่นน้ำใจและความห่วงใย นั่นก็นับว่าโชคดี
...
ไม่มีใครรู้หรอกว่าทางเลือกไหนเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิดจนกว่าเวลาจะเป็นผู้เฉลย
สิ่งที่ทำได้คือการวางแผน เตรียมตัวให้พร้อม กับทุกโอกาสที่จะเข้ามา
ทุกทางเลือกคือการ trade-off
เรายอมแลกบางอย่างออกไป เพื่อให้ได้บางอย่างกลับมา
สำหรับเราแล้ว สุขภาพกายและใจ คือสิ่งที่พังแล้วพังเลย
เวลา คือสิ่งที่ผ่านไปแล้วเอาคืนมาไม่ได้
เราเลยยอมแลกเอาเงินออกไป เพื่อให้ได้สองสิ่งนี้คืนมา
มันลำบาก แต่ถามว่าคุ้มไหม?
บอกได้เลยว่า คุ้มตั้งแต่วินาทีแรก
เราแค่ตั้งหลักใหม่ เรายังมีแรง มีสมอง มีศักยภาพ
โลกนี้ไม่ได้ใจดีให้กับทุกคนหรอก
แต่เราก็เชื่อว่า ถ้าเราไม่ทำตัวเหี้ยเกินไป โลกก็คงไม่ใจร้ายกับเราเสมอไปเช่นกัน
อย่าหยุดทำ และจงกระหายที่จะเรียนรู้ตลอดเวลา
เพราะนั่นคือการลงทุนที่คุ้มค่าที่สุดที่ไม่มีใครแย่งมันไปจากเราได้
สวัสดีปีใหม่นะครับ.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น