156
ไดอารีที่รัก... พอเราเข้าสู่โหมดโฟกัสกับการเก็บเงินเกษียณ ก็ต้องยอมรับว่าเรายอมแลกอะไรออกไปเยอะพอสมควร การจัดสรรเงินเก็บแบบรัดกุมถูกดำเนินไปด้วยความอดทนและตัดใจในหลายๆอย่างที่ไม่จำเป็นออกไป หรืออะไรที่จำเป็นแต่ลดได้ ก็ต้องพยายามลด แต่ในความเป็นจริงเรามักจะพบโซนเทาๆของการใช้จ่ายเพื่อให้ชีวิตมีคุณค่าที่จะดำเนินไปอย่างมีจุดหมาย สำหรับเรา หนึ่งในนั้นคืองบค่าใช้จ่ายสำหรับการท่องเที่ยว คำถามที่น่าสนใจคือ เราควรแบ่งสรรปันส่วนงบการท่องเที่ยวระหว่างทางไว้ขนาดไหนดี? คำตอบนี้คงไม่มีถูกผิดและเป็นไปได้หลากหลายตามการให้ความสำคัญของแต่ละคน สำหรับเรา มันก็สำคัญมากนะ แต่ถามว่ามันจำเป็นขนาดไหน ก็ต้องไปเทียบกับงบเกษียณอายุ ค่าใช้จ่ายด้านประกันและการรักษาในอนาคต แต่บางครั้งเราลืมอะไรไปรึเปล่า? เราโฟกัสกับการเก็บเงินแบบเข้มข้นกับค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เพื่อให้ชีวิตคงอยู่รอดได้จนกว่าจะตาย แต่เรากลับต้องยอมแลกกับการเอาเงินมาใช้ให้ชีวิตมีความสุขในระหว่างทางจนถึงวันที่จะตายด้วยเช่นกัน เรากลับมาดูในลิสท์ที่เราอยากทำตอนเกษียณอีกครั้ง ว่าเกษียณแล้วอยากทำอะไร? หนึ่งในอันดับต้นๆก็คือการท่องเที่ยวอยู่ดี งั้