124
ไดอารี่ที่รัก
เพราะจักรวาลนั้นกว้างใหญ่
โลกของเราจึงเล็กนิดเดียว
เพราะโลกนี้ช่างกว้างใหญ่
หุบเขาและทะเลจึงเล็กนิดเดียว
เพราะหุบเขาและทะเลนั้นกว้างใหญ่
ตัวฉันจึงเล็กนิดเดียว
เพราะตัวของฉันนั้นยิ่งใหญ่
สภาพจิต ณ ขณะหนึ่งของฉันนั้นจึงเล็กนิดเดียว
และเพราะสภาพจิตนั้นช่างดูยิ่งใหญ่
ความทุกข์ที่เกิดขึ้นในจิตนั้นย่อมเล็กนิดเดียว
...
ความจริง คือ นิดเดียว
ถ้าไม่นิดเดียว คือ ลวงตา
โปรดเตือนจิตของตนไว้เสียด้วย :)
เพราะจักรวาลนั้นกว้างใหญ่
โลกของเราจึงเล็กนิดเดียว
เพราะโลกนี้ช่างกว้างใหญ่
หุบเขาและทะเลจึงเล็กนิดเดียว
เพราะหุบเขาและทะเลนั้นกว้างใหญ่
ตัวฉันจึงเล็กนิดเดียว
เพราะตัวของฉันนั้นยิ่งใหญ่
สภาพจิต ณ ขณะหนึ่งของฉันนั้นจึงเล็กนิดเดียว
และเพราะสภาพจิตนั้นช่างดูยิ่งใหญ่
ความทุกข์ที่เกิดขึ้นในจิตนั้นย่อมเล็กนิดเดียว
...
ความจริง คือ นิดเดียว
ถ้าไม่นิดเดียว คือ ลวงตา
โปรดเตือนจิตของตนไว้เสียด้วย :)
ณ ห้องเรียนชั้นประถม
ตอบลบคุณครูหยิบกระดาษขาวแผ่นใหญ่ ถามใครๆว่าเห็นอะไร
เด็กๆ ตอบมาอย่างเร็วไว เห็นกระดาษขาวไงครับครู
คุณครูหยิบปากกา แต้มจุดสีดำลงบนกระดาษขาว
คุณครูหยิบกระดาษขึ้นมาใหม่ คราวนี้เธอเห็นอะไร
เด็กๆตอบเสียงใส จุดสีดำๆ ไงครับครู
คุณครูจึงถามกลับไป กระดาษขาวแผ่นใหญ่ ไปไหนเสียแล้ว
ไยสายตาเธอจึงจับจ้องเพียงจุดสีดำเล็กๆ บนกระดาษ
----
ไอ้จุดเล็กๆนี่ เราก็เพ่งมันทุกทีเลยว่ะคับ แอมมี่ T_T
ใช่เลยพี่ต่อ กำลังจะพูดถึงไอ้แบบนี้แหละ!!!
ตอบลบ