118
ไดอารีที่รัก...
เป็นเวลาเกือบสามเดือนแล้ว
ที่ผมใช้ชีวิตเป็นมนุษย์เงินเดือน
เหมือนกับคนอีกหลายล้านคนบนโลกใบนี้
เมื่อเราเพิ่งจะได้เดินก้าวข้ามรอยต่อของชีวิตไปหมาดๆ
อะไรอะไรมันจึงดูไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางไปเสียหมด
ทั้งที่ดีหรือไม่ดีนั้นก็ปนกันเข้ามาอย่างไม่ทันให้เราได้ตั้งตัว
วันนี้คือวันที่ผมรู้สึกแย่กับการทำงานมากที่สุด
จนถึงขณะนี้ หลายคำถามมันยังฝังอยู่ในจิตใจเรื่อยๆว่า "มันเป็นกูได้ไงวะ?"
ประสบการณ์ที่ผมเคยได้ยินได้ฟังมาจากผู้อื่น บัดนี้ข้าพเจ้าเป็นผู้โชคดีถูกรางวัลเสียแล้ว!
เข้าใจแล้วครับ
ความรู้สึกนี้
มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
การรับผิดชอบกับปัญหาที่ตนไม่ได้ก่อนั้น
เจ็บลึก
จริงๆ
จริงๆว่ะ
หิวข้าวด้วย
จริงๆว่ะ
จริง...
...
เรื่องจริง...มันล้อเล่นกับชีวิตเราเสมอๆ
นี่ก็คือ หนึ่งวันและวันหนึ่ง
ของชีวิตที่ถูกล้อเล่นในบางคราว
มันทำให้เราหน้าชาไปชั่วขณะ
ในขณะที่ขามันยังเดินอยู่โดยไม่รู้ตัว
"เออ...กูเดินต่อได้!"
ผมแค่อ่อนหัดเกินไปที่จะเดินบนเส้นทางนี้เท่านั้นเอง
ขอบคุณ
สำหรับความผิดพลาด(ที่ผมไม่ได้ก่อ)ในวันนี้
อย่างน้อย
ในวันข้างหน้า
ผมจะได้ปลอบใจคนที่โดนเช่นนี้...
...ได้ถูกบ้าง
...
..
.
หมดเวลาบ่น.
เป็นเวลาเกือบสามเดือนแล้ว
ที่ผมใช้ชีวิตเป็นมนุษย์เงินเดือน
เหมือนกับคนอีกหลายล้านคนบนโลกใบนี้
เมื่อเราเพิ่งจะได้เดินก้าวข้ามรอยต่อของชีวิตไปหมาดๆ
อะไรอะไรมันจึงดูไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางไปเสียหมด
ทั้งที่ดีหรือไม่ดีนั้นก็ปนกันเข้ามาอย่างไม่ทันให้เราได้ตั้งตัว
วันนี้คือวันที่ผมรู้สึกแย่กับการทำงานมากที่สุด
จนถึงขณะนี้ หลายคำถามมันยังฝังอยู่ในจิตใจเรื่อยๆว่า "มันเป็นกูได้ไงวะ?"
ประสบการณ์ที่ผมเคยได้ยินได้ฟังมาจากผู้อื่น บัดนี้ข้าพเจ้าเป็นผู้โชคดีถูกรางวัลเสียแล้ว!
เข้าใจแล้วครับ
ความรู้สึกนี้
มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
การรับผิดชอบกับปัญหาที่ตนไม่ได้ก่อนั้น
เจ็บลึก
จริงๆ
จริงๆว่ะ
หิวข้าวด้วย
จริงๆว่ะ
จริง...
...
เรื่องจริง...มันล้อเล่นกับชีวิตเราเสมอๆ
นี่ก็คือ หนึ่งวันและวันหนึ่ง
ของชีวิตที่ถูกล้อเล่นในบางคราว
มันทำให้เราหน้าชาไปชั่วขณะ
ในขณะที่ขามันยังเดินอยู่โดยไม่รู้ตัว
"เออ...กูเดินต่อได้!"
ผมแค่อ่อนหัดเกินไปที่จะเดินบนเส้นทางนี้เท่านั้นเอง
ขอบคุณ
สำหรับความผิดพลาด(ที่ผมไม่ได้ก่อ)ในวันนี้
อย่างน้อย
ในวันข้างหน้า
ผมจะได้ปลอบใจคนที่โดนเช่นนี้...
...ได้ถูกบ้าง
...
..
.
หมดเวลาบ่น.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น