149
ไดอารีที่รัก...
ผมเป็นคนที่ไม่เห็นด้วยกับคำว่า "คนดี" หรือ "คนเลว" ในใจมาตลอดครับ
ถึงแม้ว่าจะถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กก็ตาม
ยิ่งโตขึ้น ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นการนิยามที่เหยียดและแบ่งแยกความเป็นมนุษย์ที่ผมไม่ค่อยเห็นด้วย
และยิ่งโตขึ้นก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดว่าจะต้องเป็น
...
ใน 1 คนที่ผมชื่นชม
ไม่ว่าจะดารา นักร้อง กวี นักแสดง นักเขียน นักกีฬา หรือแม้แต่นักการเมือง
ก็คือ 1 คน ...ที่เท่ากับ 1 คนที่เป็นผม
ก็คือ 1 คน ...ที่เท่ากับ 1 คนที่เป็นคุณ
เราต่างมีสิ่งที่ชอบ ความเชื่อ ค่านิยม การกระทำ และมุมมองในทุกเรื่องที่เชื่อว่าเป็นของเราเอง
ซึ่งมันอาจจะตรงหรือไม่ตรงกับผู้อื่น
และมันอาจจะตรงกันมาก ตรงกันบางส่วน ตรงกันแค่เสี้ยวเดียว
หรือมันอาจไม่ตรงกันเลย ไม่ตรงกันเล็กน้อย หรือเพียงเศษเล็กๆที่เรารู้สึกขัดแย้ง
นี่คือความสวยงามของความแตกต่าง
และมันเป็นเหตุผลที่ทำให้มนุษย์น่าสนใจ
...
หากผมบอกว่าผมเห็นด้วยกับความคิด(หรือการกระทำ)สัก 1 เรื่อง
นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะเห็นด้วยกับทุกเรื่องของ 1 คน
แต่เวลาเจอคนที่เราเห็นด้วยกับความคิด(หรือการกระทำ)หลายๆเรื่องเอามากๆเข้า
เรามักจะครอบงำตัวเองเสียมากกว่า ว่าเราชื่นชอบในตัวคนนั้น
ผมลองคิดเล่นๆว่า...หรืออันที่จริงแล้ว คำว่า "คนดี" หรือ "คนเลว" นั้นแค่ถูกใช้เป็นคำนิยามสั้นๆของคนที่เราคิดว่ามีค่าเฉลี่ยของเรื่องที่เราเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย เมื่อเปรียบเทียบกับของเรามากแค่ไหน?
แต่ในความเป็นจริง หากเป็นเรื่องที่เราให้ความสำคัญมากๆ หรืออ่อนไหวมากๆ(weight) เพียงเรื่องเดียว
ก็อาจทำให้เราเผลอสรุปทันทีว่าคนๆนั้นดีหรือเลว
(และการเผลอนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าผิด)
...
บางสิ่งเราไม่จำเป็นจะต้องไปตัดสินอะไร
ในขณะที่หลายสิ่งเราตัดสินไปเพียงเพื่อสำเร็จความใคร่ทางสังคม
ซึ่งผมว่ามันน่าเสียดายและไม่คุ้มค่าที่จะแลกกับผลที่ตามมาสักเท่าไหร่
การรับรู้และพยายามทำความเข้าใจถึงความแตกต่าง จึงเป็นสิ่งที่ผมคิดว่าน่าสนใจมากกว่าการตัดสิน
เพราะในที่สุด ผมก็แค่วางลง ให้มันเดินผ่านไปเองเหมือนทุกๆเรื่องที่เคยผ่านมาในชีวิต
อ่อ...จะว่าไปผมก็รู้สึกโชคดีนะ ที่ไม่ได้เป็นคนดีสำหรับค่าเฉลี่ยในประเทศนี้(มั้ง) อิอิ
ถึงแม้ว่าจะถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กก็ตาม
ยิ่งโตขึ้น ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นการนิยามที่เหยียดและแบ่งแยกความเป็นมนุษย์ที่ผมไม่ค่อยเห็นด้วย
และยิ่งโตขึ้นก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดว่าจะต้องเป็น
...
ใน 1 คนที่ผมชื่นชม
ไม่ว่าจะดารา นักร้อง กวี นักแสดง นักเขียน นักกีฬา หรือแม้แต่นักการเมือง
ก็คือ 1 คน ...ที่เท่ากับ 1 คนที่เป็นผม
ก็คือ 1 คน ...ที่เท่ากับ 1 คนที่เป็นคุณ
เราต่างมีสิ่งที่ชอบ ความเชื่อ ค่านิยม การกระทำ และมุมมองในทุกเรื่องที่เชื่อว่าเป็นของเราเอง
ซึ่งมันอาจจะตรงหรือไม่ตรงกับผู้อื่น
และมันอาจจะตรงกันมาก ตรงกันบางส่วน ตรงกันแค่เสี้ยวเดียว
หรือมันอาจไม่ตรงกันเลย ไม่ตรงกันเล็กน้อย หรือเพียงเศษเล็กๆที่เรารู้สึกขัดแย้ง
นี่คือความสวยงามของความแตกต่าง
และมันเป็นเหตุผลที่ทำให้มนุษย์น่าสนใจ
...
หากผมบอกว่าผมเห็นด้วยกับความคิด(หรือการกระทำ)สัก 1 เรื่อง
นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะเห็นด้วยกับทุกเรื่องของ 1 คน
แต่เวลาเจอคนที่เราเห็นด้วยกับความคิด(หรือการกระทำ)หลายๆเรื่องเอามากๆเข้า
เรามักจะครอบงำตัวเองเสียมากกว่า ว่าเราชื่นชอบในตัวคนนั้น
ผมลองคิดเล่นๆว่า...หรืออันที่จริงแล้ว คำว่า "คนดี" หรือ "คนเลว" นั้นแค่ถูกใช้เป็นคำนิยามสั้นๆของคนที่เราคิดว่ามีค่าเฉลี่ยของเรื่องที่เราเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย เมื่อเปรียบเทียบกับของเรามากแค่ไหน?
แต่ในความเป็นจริง หากเป็นเรื่องที่เราให้ความสำคัญมากๆ หรืออ่อนไหวมากๆ(weight) เพียงเรื่องเดียว
ก็อาจทำให้เราเผลอสรุปทันทีว่าคนๆนั้นดีหรือเลว
(และการเผลอนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าผิด)
...
บางสิ่งเราไม่จำเป็นจะต้องไปตัดสินอะไร
ในขณะที่หลายสิ่งเราตัดสินไปเพียงเพื่อสำเร็จความใคร่ทางสังคม
ซึ่งผมว่ามันน่าเสียดายและไม่คุ้มค่าที่จะแลกกับผลที่ตามมาสักเท่าไหร่
การรับรู้และพยายามทำความเข้าใจถึงความแตกต่าง จึงเป็นสิ่งที่ผมคิดว่าน่าสนใจมากกว่าการตัดสิน
เพราะในที่สุด ผมก็แค่วางลง ให้มันเดินผ่านไปเองเหมือนทุกๆเรื่องที่เคยผ่านมาในชีวิต
อ่อ...จะว่าไปผมก็รู้สึกโชคดีนะ ที่ไม่ได้เป็นคนดีสำหรับค่าเฉลี่ยในประเทศนี้(มั้ง) อิอิ
ampmie152.
http://ampmie152.blogspot.com
http://ampmie152.blogspot.com
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น