Please support me!

หากชอบใจบทความของผม โปรดสนับสนุนค่ากาแฟเล็กๆน้อยๆเพื่อเป็นกำลังใจนะครับ

153

ไดอารีที่รัก...

พวกเขาไม่รู้หรอกว่า ฉันต้องต่อสู้กับอะไรอยู่บ้าง
พวกเขาไม่รู้หรอกว่า สารเคมีในสมองของฉันแปลกไปจากคนทั่วไปอย่างไร
พวกเขาไม่รู้หรอกว่า ฉันจะอยู่รอดในชีวิตประจำวันอย่างไร
พวกเขาไม่รู้หรอกว่า ความปกตินั้นโชคดีเพียงใด
เพราะมันก็แค่โอกาส 1 ใน 7 แสน ที่ไม่ได้เกิดกับคุณ

...

ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ว่าใต้ภูเขาน้ำแข็งนั้นลึกเพียงใด
เพราะมันไม่มีประโยชน์อันใดที่จะต้องมาสนใจ
ลืมมันไปเถอะ ถ้าอยากจะเรียกร้องให้คนสงสาร
ชีวิตจริงไม่มีที่ว่างให้คนที่ร้องไห้อ่อนแอ
ดีแค่ไหนแล้ว ที่ฉันชินกับการเล่นตลกของโชคชะตา
เพราะฉันคิดว่าจะแข็งแกร่งด้วยตัวเอง

...

มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร หากพวกเขาจะตัดสินฉันจากสิ่งที่เห็น
เพราะนั่นคือทั้งหมดที่พวกเขาสามารถจะเข้าใจ
ชีวิตไม่ได้ถูกนิยามมาพร้อมความยุติธรรม
โชคดีนะ ที่ฉันเลิกเรียกร้องมันมานานมากแล้ว
ลืมมันไปเสียเถอะ พวกที่บอกว่าเข้าใจ
พวกเขาใช้มันเพื่อเป็นข้ออ้างของความคาดหวังอะไรสักอย่างจากฉันเท่านั้นเอง

ปลุกตัวเองทุกวันในตอนเช้า
แค่ไสหัวออกไป
แล้วใช้ชีวิตซะอย่างที่อยากเป็น

ampmie152
http://ampmie152.blogspot.com

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

[MUS001] Kazoo...เครื่องดนตรีที่ใครๆก็เล่นได้!

[OTH004] มาเล่นแฟลกฟุตบอลกันเถอะ!

[INV033] รีวิว 6 เดือน กับการเป็น FA ที่ Finnomena

[IT006] How to convert UTF-8 to ANSI ? (Thai fonts)

[INV023] วิธีใช้ไฟล์ excel ประเมินมูลค่าหุ้นคร่าวๆจากงบการเงิน