134

25 พฤษภาคม 2554

ไดอารีที่รัก...

สุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรดีไปกว่า
การได้เห็นรอยยิ้มของคนที่เรารักกลับมา
...แม้เธอจะไม่กลับมาก็ตาม. 

:)

ขอบคุณป๊า คุณแม่ พี่โอม ญาติๆทุกคน เพื่อนๆทุกคน
ที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอมา
ถ้าไม่ได้ทุกคน
วันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะไปอยู่ที่ไหน

ขอบคุณพระพุทธเจ้า ผู้ชี้แนะให้เรารู้ว่า ทุกข์ คืออะไร?
และผู้คอยย้ำเตือนให้เรามี สติ ในทุกลมหายใจที่เข้าออก

เมื่อทุกสิ่งนั้นเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
ชีวิตเรานั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าลมหายใจที่เข้าแล้วออก
วันใดที่เข้าแล้วไม่ออก
วันใดที่ออกแล้วไม่เข้า
เมื่อนั้นชีวิตก็จบลง
ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้

ตอนนี้เรารู้ตัวว่ายังหายใจ
ก็จงพัฒนาตนให้ดีมีคุณค่ายิ่งขึ้นไป
อย่างน้อย ถ้าความรักครั้งถัดไปจะเข้ามา
เราก็จะทำได้ดีมากขึ้นกว่าเดิม

ขอบคุณพระเจ้า และคริสเตียนที่น่ารักทุกคน
ผมก็ยังเชื่อว่า พระเจ้าสรรหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราไว้แล้ว :)

...

ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง
เวลาจะทำให้ผมค่อยๆดีขึ้นเอง
แม้มันจะนานเป็นปี
หรืออีกหลายๆๆปีก็ตาม

...เพราะมันคือความจริง
ที่ชีวิตต้องผ่าน.


ampmie152.
http://ampmie152.blogspot.com/