106
ไดอารี่ที่รัก...
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ผมได้มีโอกาสไปเล่น flag football อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
ที่สนามในกรมทหารราบ 1 พัน 1 รอ. ถนนวิภาวดี
(ข้างๆปั๊มปตท. อยู่ตรงข้ามกับ ม.หอการค้าฯ)
ซึ่งจัดอย่างไม่เป็นทางการทุกๆ 2 อาทิตย์
โดยสมาคมแฟลกฟุตบอลแห่งประเทศไทย
ในระหว่างนั่งรถเมล์ ผมก็กำลังคิดอะไรหลายต่อหลายอย่าง...
"ไปคนเดียว ไม่รู้จักใครเลย แม่งเขินว่ะ!"
"ไม่ได้ออกกำลังกายบ่อย เหนื่อยง่าย ไปเป็นตัวถ่วงคนอื่นแหงเลยว่ะ"
"เราก็พอเล่นเป็นบ้างแหละน่า ไม่น่าเกลียดอะไรหรอกมั้ง"
...
หลังจากนั้นผมก็คิดอะไรได้บางอย่าง...
"เอาล่ะ ไปถึงเราจะทำเป็นลืมทุกอย่างที่เคยรู้มาเสีย"
ผมคิดเชื่อมโยงไปถึง "เซ็นและแก้วน้ำ"
...
หากเราใส่น้ำไว้เยอะเท่าไหร่
เราก็มีโอกาสเปิดรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาน้อยลงเท่านั้น
สิ่งที่เรามีอยู่ อาจจะมีทั้งถูกบ้าง ผิดบ้าง มั่วเองบ้าง
การที่เรามีน้ำเพียงครึ่งหนึ่งในแก้ว หรือน้อยกว่านั้น
ไม่ได้แปลว่าเราต้องโยนของเก่าทิ้งเสียหมด
เราเพียงแค่เอาเก็บไปไว้ที่อื่นชั่วคราวก่อน
แล้วเมื่อไหร่ที่ได้รับสิ่งใหม่ๆเข้ามา
มันก็ต้องมีทั้งที่ถูก ผิด ดี ไม่ดี เหมาะสม ไม่เหมาะสม หรืออะไรก็แล้วแต่จะได้รับมา
เราก็มาคัดกรองอีกทีว่า จะเอาอะไรเก็บไว้ดี
แน่นอนเลยว่า ถ้าเราไม่เปิดใจ หรือเปิดใจน้อย
เราก็ได้รับน้อย
สิ่งดีๆที่จะเหลือจากการคัดกรองก็น้อยตามลงไป
เมื่อผ่านการคัดกรองด้วยสติปัญญาแล้ว
ก็เริ่มนำเอาของเก่าที่มีอยู่ ที่เราคิดว่าดี คิดว่าถูก
นำกลับมาประยุกต์ร่วมกับของใหม่อีกครั้งหนึ่ง
...
ไม่ว่าจะขว้างลูก รับลูก หรือเทคนิคต่างๆที่ผมได้เรียนรู้ในการไปเล่นครั้งนี้
ทำให้ผมรู้สึกว่า เราได้อะไรเยอะมาก
ที่น่ารักมากคือ ทางสมาคมนั้นยินดีเหลือเกิน
ที่จะเปิดรับผู้เล่นหน้าใหม่
ไม่ว่าจะเล่นเป็นหรือไม่ก็มาแจมกันได้
(ยังมีคุณพ่อ พาลูกชายวัย 6 ขวบมาเล่นด้วยกันเลย!)
มีการฝึกสอนและให้คำแนะนำอย่างเป็นกันเอง
ได้ลองเล่นทีมกันจริงๆ และทำให้เรารู้ว่า
มันไม่ได้เล่นยากอย่างที่คิดเลย
...
เชิญชวนนะครับ
วันอาทิตย์เย็นๆ หากคุณว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไร (นอกจากกินและนอน)
แบ่งเวลาสักนิด
มาออกกำลังกาย
มารู้จักสังคมใหม่ๆ
พาลูกๆหลานๆ หรือครอบครัวของคุณ
มาเล่นกีฬาด้วยกัน
รับรองว่าจะติดใจ!
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ผมได้มีโอกาสไปเล่น flag football อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
ที่สนามในกรมทหารราบ 1 พัน 1 รอ. ถนนวิภาวดี
(ข้างๆปั๊มปตท. อยู่ตรงข้ามกับ ม.หอการค้าฯ)
ซึ่งจัดอย่างไม่เป็นทางการทุกๆ 2 อาทิตย์
โดยสมาคมแฟลกฟุตบอลแห่งประเทศไทย
ในระหว่างนั่งรถเมล์ ผมก็กำลังคิดอะไรหลายต่อหลายอย่าง...
"ไปคนเดียว ไม่รู้จักใครเลย แม่งเขินว่ะ!"
"ไม่ได้ออกกำลังกายบ่อย เหนื่อยง่าย ไปเป็นตัวถ่วงคนอื่นแหงเลยว่ะ"
"เราก็พอเล่นเป็นบ้างแหละน่า ไม่น่าเกลียดอะไรหรอกมั้ง"
...
หลังจากนั้นผมก็คิดอะไรได้บางอย่าง...
"เอาล่ะ ไปถึงเราจะทำเป็นลืมทุกอย่างที่เคยรู้มาเสีย"
ผมคิดเชื่อมโยงไปถึง "เซ็นและแก้วน้ำ"
...
หากเราใส่น้ำไว้เยอะเท่าไหร่
เราก็มีโอกาสเปิดรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาน้อยลงเท่านั้น
สิ่งที่เรามีอยู่ อาจจะมีทั้งถูกบ้าง ผิดบ้าง มั่วเองบ้าง
การที่เรามีน้ำเพียงครึ่งหนึ่งในแก้ว หรือน้อยกว่านั้น
ไม่ได้แปลว่าเราต้องโยนของเก่าทิ้งเสียหมด
เราเพียงแค่เอาเก็บไปไว้ที่อื่นชั่วคราวก่อน
แล้วเมื่อไหร่ที่ได้รับสิ่งใหม่ๆเข้ามา
มันก็ต้องมีทั้งที่ถูก ผิด ดี ไม่ดี เหมาะสม ไม่เหมาะสม หรืออะไรก็แล้วแต่จะได้รับมา
เราก็มาคัดกรองอีกทีว่า จะเอาอะไรเก็บไว้ดี
แน่นอนเลยว่า ถ้าเราไม่เปิดใจ หรือเปิดใจน้อย
เราก็ได้รับน้อย
สิ่งดีๆที่จะเหลือจากการคัดกรองก็น้อยตามลงไป
เมื่อผ่านการคัดกรองด้วยสติปัญญาแล้ว
ก็เริ่มนำเอาของเก่าที่มีอยู่ ที่เราคิดว่าดี คิดว่าถูก
นำกลับมาประยุกต์ร่วมกับของใหม่อีกครั้งหนึ่ง
...
ไม่ว่าจะขว้างลูก รับลูก หรือเทคนิคต่างๆที่ผมได้เรียนรู้ในการไปเล่นครั้งนี้
ทำให้ผมรู้สึกว่า เราได้อะไรเยอะมาก
ที่น่ารักมากคือ ทางสมาคมนั้นยินดีเหลือเกิน
ที่จะเปิดรับผู้เล่นหน้าใหม่
ไม่ว่าจะเล่นเป็นหรือไม่ก็มาแจมกันได้
(ยังมีคุณพ่อ พาลูกชายวัย 6 ขวบมาเล่นด้วยกันเลย!)
มีการฝึกสอนและให้คำแนะนำอย่างเป็นกันเอง
ได้ลองเล่นทีมกันจริงๆ และทำให้เรารู้ว่า
มันไม่ได้เล่นยากอย่างที่คิดเลย
...
เชิญชวนนะครับ
วันอาทิตย์เย็นๆ หากคุณว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไร (นอกจากกินและนอน)
แบ่งเวลาสักนิด
มาออกกำลังกาย
มารู้จักสังคมใหม่ๆ
พาลูกๆหลานๆ หรือครอบครัวของคุณ
มาเล่นกีฬาด้วยกัน
รับรองว่าจะติดใจ!
ดีเนอะ...
ตอบลบเหมือนเดจาวูเลย เมื่อไม่กี่วันมานี้เราพึ่งพูดกะคนอื่นเรื่อง
ความคิด"แก้วน้ำ"ของเซนเหมือนกัน
ปล.แล้วที่เราซื้อมาให้ได้เอาไปเล่นบ้างป่ะเนี่ย